Yana bir bor barchaga salom! Sizlarni uzoq (sal kam 5 yil) kuttirganim uchun uzr! Hikoyaning oldingi mavsumini 2019-yilda yozgandim. Shu oʻtgan yillar davomida hayotimda juda koʻplab oʻzgarishlar boʻldi. Kollej, sevgi, universitet, karantin, karyera… barchasi haqida bir boshdan hikoya qilib berishga qaror qildim. Hikoyam sizlarni zeriktirib qoʻyishidan qoʻrqib, biroz vaqt nima yozishni bilmay yurdim. Ammo, oxir-oqibatda, barchasini boricha aytib berish qaroriga keldim.Ushbu ikkinchi mavsumdan boshlab, voqealar siz uchun yanada qiziqroq tus oladi degan umiddaman. Iltimos, 5ta yulduzcha va izohlar orqali meni qo‘llab-quvvatlang! Sizlarga yoqadigan hikoyalarimda davom etishim uchun bu eng katta motivatsiya. Avvalgi qismlarni Zo‘rlashlar bo‘limidan o‘qishingiz mumkin. Demak, boshladik: Jamshid bilan otashin munosabatlarimizning davom etishiga koridordagi ovoz toʻsiq boʻldi. Kimningdir ismini aytib chaqirishyapti. Bizga aloqasi yoʻq, lekin har ehtimolga qarshi ust-boshimizni epaqaga keltirdik. Qorongʻu tushib qolibdi. Dekabrning shunisi yomon. Endi uyga shoshilish kerak. Koʻcha salqin. Qor parchalari erinibgina osmondan birma-bir tushib kelyapti. Yuzimga urilgan parchalar ancha sergaklantirdi. Jamshid bilan oramizda noqulay, lekin qiziqarli sukunat hukm surardi. Yoʻlning yarmigacha deyarli gaplashmadik. Boʻlgan hodisadan xotiralarni yoqimli deb boʻladimi yoki iffatim uchun oʻzimdan nafratlanishim kerakmi? Balki unchalik siqilishga arzimas, balki gunohlarga oʻzimiz qoʻrqinchli baho berib yuborgandirmiz? Yoki shunchaki oʻzimni oqlash uchun shunaqa gaplarni oʻylayapmanmi? Bilmadim. Boʻlganicha boʻldi. Jamshid bilan munosabatlarimiz buzilmasa kerak. Buzilmasa, bundan battar ishlarimiz ham koʻpaya boradi. Boshida shunchaki quchoqlashishga qongan koʻngil, endi ochiq ishq oʻyinlariga ham koʻnmay qoʻyadi. Jamshid nimani oʻylayapti ekan? Balki keyingi safar ogʻzimga berish haqida oʻylayotgandir? Kim bilsin. Eshiklar kengroq ochilib boradi bu yogʻiga. Vaqtida toʻxtatish kerak yoki iffatli qiz boʻlishdan chekinish. Qaysi birini tanlayman? Qay biri amalga oshadi? Oʻzi hozir orgazm eyforiyasi ta’sirida fikrlayapmanmi yoki shaxvoniy ehtiroslari tarqab ketgan begʻubor qizaloq sifatidami? Vaqt oʻtib, yana ehtirosim oshadi, oʻshanda barchasi aniq boʻladi. Xudo biladi, uni qanchalik boshqara olaman. Xudo? Qiziq, u hozir men haqimda qanday fikrda ekan? Jamshid qoʻlimdan tutdi. — Nimalarni oʻylayapsan? — soʻradi u. — Seni nimani oʻylayapti ekan, deb xayol qilyapman. — Ovozimda oʻzgarish sezilmadi, demak, unga hamon hurmatim baland. — Oldingi va keyingi munosabatlarimiz haqida oʻylayapman. — Ikkimiz qariyb bir xil narsani oʻylayotgan ekanmiz, — deyman, fikrlashimiz yaqinligidan koʻnglim koʻtarilib. — Qanday edi va qanday boʻldi-ya? — Ha, gapirma. Menda xafa emasmisan, Madina? — Ismimni toʻliq aytganidan savoli jiddiyligini tushunaman. — Xafa boʻladigan vaziyat emas. Qarorni faqat sen qabul qilmading-ku. Endi bu yogʻiga nima qilish haqida oʻylayapman. — Men ham. — Jamshid, keyingi munosabatlarimizdan qanday boʻladi, bilmayman, lekin sendan oʻtinib soʻrayman, menga xirs koʻzi bilan, fohishaga qaragandek qarama, iltimos. — Oʻzing ham bilasan, seni xohlashimni yashirmaganman, biroq hech qachon fohishadek qaramayman. Shuni unutma. — U qoʻlimni qattiqroq ushladi. — Rahmat, doʻstim. Keyingi munosabatlarimiz haqida oʻylab koʻrishimiz kerak. Bugungi voqeani takrorlamaymiz, deb va’da bergan bilan ertagayoq barchasini esdan chiqaramiz. Lekin doim shunday ish qilolmaymiz. Ikki oʻt orasidamiz, menimcha. — Toʻgʻri aytasan. Aytgancha, Sardor bilan munosabatlaringni oʻzgartirmaysanmi? — Bilmadim, nega edi? — Balki sevishganlarga aylanganimiz yaxshidir, demoqchi edim. — Balki… Lekin u bilan ham munosabatlarimni buzishni istamayman. Oʻylanib qoldim oʻzimcha: sevgan yigitim boʻla turib, ikkitasi bilan yotib ulgurdim-a? Shohrux bilan-ku, mayli, lekin Jamshid bilan xohlab qildim-ku. Sardor aka ham kimlar bilandir yotib yurar balki. Oʻzimni oqlashga topgan sababimni qara-ya. Yotsa, yotavermaydi. Shuning uchun men ham shoxdan shoxga sakrab yurishim kerakmi? Toʻxta, Jamshid sevishaylik, dedimi? Rostan sevarmikin meni? — Jamshid, sevgini taklif qilishingga sabab bormi? — Ha, senga nisbatan sevgiga oʻxshash his tuyaman. — Qiziq! Qachondan beri? — Parta ustida chiroyligina boʻlib yotib berganingdan beri, — kuladi u. Bir tomondan ikkimiz ham tushkunlikka tushmaganimiz xursand qiladi. Hazil qilishga ham vaqt topayotganimiz ajoyib. — Bilmadim qachondan, Sardordan sal rashk qilaman seni. — gapini tugatdi u. Koʻchamga yaqinlashib qolibmiz. Jamshid chetroq tortib, ikki qoʻlimdan ushladi. Koʻzlarimiz toʻqnashdi. Balki boʻlgan voqealarni shunchaki shoʻx yoshlikka yoʻyarmiz, oʻylayman men. Endigina 17ga kirgan goʻdaklar boʻlsak… — Madina, mendan xafa emassan-a? — Mm… yoʻq. Lablarimiz yana tutashdi. Bir necha soniya huzur qilib oʻpishdik. Xayrlashayotib, qulogʻimga pichirladi: — Bugungi kun uchun rahmat. Qiziq, Jamshid bundan oldin ham kim bilandir o‘pishib ko‘rganmikan? Balki birortasi bilan yotib ham ko‘rgandir, kim bilsin. Man uchun ikkinchi sherik ekanligini xayoliga ham keltirmasa kerak. Sherik dedimmi? Tavba, hali 18ga kirmasdanoq uchta “sherik” ko‘rdim. Sardor aka bilan-ku, shunchaki quchoqlashish, shirin so‘zlar… Lekin Jamshid va Shohrux… Bular rostakam seks-partnyorlarim. Jamshid mayli, Shohrux orqamga qildi, og‘zimga berdi… Jamshid ham tez orada shuni istab qolar balki. O‘shanda nima qilaman? Jamshidnikini og‘z… — Madina, seni sog‘inib qolaman, — Jamshidning so‘zlari fikrlarimni to‘zg‘itib yubordi. “Men ham” dedim ichimda. Ketar chog‘ida qo‘limdan ushlab, asbobiga bosdi. Oh… Yana taranglashibdi. Demak, bizning bu o‘yinlarimiz, ehtiroslarimiz hali tugamaydi, degan xayol ichimdan o‘tdi. So‘ng xayrlashdik. Boyagi xayollarga berilib, darvozaga yaqinlashdim. Qulflangan. Bu paytda eshigimiz doim ochiq turardi. Ichkaridan qulflangan. Onam bir oʻzi qolgan boʻlsa, yopib qoʻygandir-da. Biroz taqillatdim, javob boʻlmadi. Soʻng onamga telefon qildim. Koʻtarmadi. Lekin darrov qaytib chiqdi. 3-4 daqiqa oʻtib darvozani ochdi. — Assalomu alaykum. Uzr, oyi, biroz kechikdim. Dadam hali kelmadilarmi, eshikni qulflab qoʻyibsiz? — Valaykum assalom. Ha, dadang mijoz bilan boshqa shaharga chiqib ketibdilar. Yaxshiyam kechikkaningni koʻrmadilar. Nega buncha kechikib ketding? — Oʻqishda navbatchilik kunimiz ekan, shunga vaqtida kelolmadim. Bir oʻzingiz oʻtiribsizmi? — Yoʻq, boya Shohrux akang keluvdi. Xonasiga kirib ketgandi, menimcha, uxlayapti. Ovqatlanasanmi? — Sal keyinroq. Bemalol dam olavering, oyi, — degancha xonamga yoʻl oldim. Tomogʻimdan ovqat oʻtarmidi. Bugungi kun haqida yotvolib xayol surishim kerak hali. Nima qilib tashlaganimiz haqida qancha oʻylasam ham kam. Tomim ketib qoladi. Yana oʻsha savol: Eyforiyadan mast boʻlaymi yoki hayosizligim uchun yigʻlaymi? Xayollarimni jamlash biram qiyin. Zerikdim biroz. Yaxshisi, Sardor akaga telefon qilaman. 10 daqiqacha gaplashdik, doimiy gap-soʻzlar, odatiy mavzularimiz unchalik qiziqarli tuyulmadi, boshqa kuni koʻrishgani kelishib oldik. Jamshid bilan gaplashishni istab qoldim. Sms yozdim. Darrov javob keldi. Telegramdan ancha-muncha yozishdik: — Madin, bir narsa manga judayam qiziq, — deb qoldi Jamshid. — Nima ekan u? — Qizligingni kim olarkin-a? Rostanam, savoli oʻylab koʻrishga arziydi. Lekin hazillashgim keldi. — Olib boʻlishgan. — Olib boʻlishgan? Yo, tavba, qachon ulgurding? — Avgust paytlari edi. — Ey, Xudoyim, kim olgan? — Kim emas, jinni, kimlar? — A? Tomim ketib qoladi hozir! Kimlar edi? — Aytmay qoʻya qolay, — dedim ichini qizdirib. — Xoʻp, unda nega menga bermading? — Soʻramading-ku. — Eh, esizgina. — Jinnivoy, hazillashdim. Hali bokiraman. — Shoshiltirib qoʻyding lekin. Kulishdik biroz. — Madin… — Hov? — Soʻrasam berarmiding rostan? — Balki, ha. Lekin uni saqlab qolmoqchiman, oʻzing tushunasan-ku. — Ha, albatta. Men kollej formalarimni yechib, futbolka-shortikda koʻrpaga oʻranib yotardim. Jamshid bilan yozishmalarimiz esa qizib borardi. Bu esa badanimni silab turishga majbur qilardi. — Hozir nima qilyapsan, — gap oʻrtasida soʻrab qoldi u. — Yotibman, oʻzing-chi? — Hozir koʻrsataman. — U dumaloq videoxabar tashladi: asbobini chap qoʻli bilan ushlab olgan, kamerani yaqinlashtirib, tuxumlarini silash asnosida qoʻtogʻini bor boʻyicha namoyish qildi. — Qalay? — Bildim-ku qalayligini, — kulgan smaylik yubordim ortidan. — Senga yoqdimi? — Soʻramay qoʻyaqol, jinni. — Madin, sen ham yubor oʻzingni. Unga futbolkada yotganim videoxabarini joʻnatdim. U kabi bemalol yuborolmasligimni aytdim, u ham tushundi. Lekin men allaqachon trusigimni ichidan silar, Jamshidga yalangʻoch badanimni faxr bilan namoyish qilgim kelardi. U fantaziyalari haqida gapirishda davom etdi. Ikkimizning ehtiroslarimiz choʻqqisiga chiqdi. Qaysidir paytda uniki kela boshladi shekilli, boʻshanish haqidagi gaplarga oʻtdi. Koʻkraklarim ustiga boʻshanishni orzu qilarmish jinnivoy. Bu fikrlari menga yoqib borardi. Ehtirosli audioxabar yuborishimni soʻradi. Ortidan esa undan bir dunyo ehtirosli harflar va videoxabar keldi. Ochib qarasam, toshdek qotgan asbobining tomirlari yanada boʻrtib chiqqan, qoʻllari bilan ishqalab, qoʻyib yubordi va oppoq spermaning otilib chiqishiga imkon yaratdi. Oppoq suyuqlik 2-3 bor uzoqqa otildi, soʻng esa biroz tin olgandek ohista 1-2 marta “yoʻtalib qoʻydi”. Porno filmlardagidek oʻta chiroyli kadr emasdir, ammo bu suyuqlikning men uchun otilib chiqayotgani oʻzimni ham rohatlantirardi. Beixtiyor amimni yaxshiroq silashga tutindim. Bu vaqtda Jamshid yuvingani ketayotganini aytdi. Biroz muddatga xayrlashdik. Orgazmga boʻlgan xohishim soʻnay demasdi. Porno koʻrmoqchi boʻldim. Kompyuterni yoqdim. Soat 22:35. Vaqt oʻtganini sezmay ham qolibman. Porno koʻrayotganimda kimdir kelib qolmasligi uchun eshikni qulflashim kerakligini oʻyladim. Toʻxta… Shohrux kelmadi-ya xonamga? Qiziq! Haliyam uxlayaptimikan? Yoki 2-3 marta zoʻrlab, bu yogʻiga xohlamay qolgandir-da meni. Bu tabiiy. Jinni boʻlib qoldimmi? Nega u marazni oʻylayapman oʻzi? Tahqirlagani, majburlab ogʻzimga bergani yoki koʻtimga sikkani uchunmi? Tavba… Xayollarimni boshqarolmayapman. Lekin… lekin ayrim hollarda oʻzimga ham yoqqandi-ku uning qiynoqlari. Balki shuning uchun yana xohlab qolgandirman uni. Hozirgi kunda Sardor aka bilan hirsimni qondirolmayman, Jamshid bilan esa faqat yosh bolalar kabi o‘yinlar: o‘pishish, silashish, sonimga oz-moz ishqalaydi, tamom, u yog‘iga o‘tolmaydigan do‘stlarmiz. Shohrux bo‘lsa, oramizdagi hamma pardalarni yulib tashlagan, xohlasa, og‘zimga beradi, xohlasa, orqamga. Shunaqa xayollar bilan hovliga chiqdim. Shohruxning xonasi tomon yurdim. Uxlab yotgan bo‘lsa, sekin ortga qaytaman. Uyg‘oq bo‘lsa… Bilmadim, uyg‘oq bo‘lsa, nima qilaman. Harakatlarimni ongim emas, xohishlarim boshqaryapti hozir. Balki duxim yetmasdan, eshigining oldidan qaytarman tinchgina. Sekin va mayda qadamlar bilan Shohrux yotadigan xonaning eshigiga yetdim. Qiya ochiq. Ichkaridan ovoz kelmayapti, uxlayapti shekilli. Sekin xonaga mo‘raladim. Hech kim yo‘q. Xudoga shukr. Koʻchaga chiqib ketgandir-da. Baxtimga shunday boʻldi. Aks holda, yana u bilan yotib, vijdonim battar qiynalib yurardi. Ustiga-ustak, bu safar oʻzim xohlab kelib oʻtiribman, jin ursin. Hech boʻlmasa, jalabdan oz-moz farqing boʻlsin, Madin. Yo, Xudo, nimalarni oʻylayapman? Yaxshisi oyimning oldilariga kiraman. Uxlamagan boʻlsalar, biroz gaplashib oʻtiraman. Xayolim chalgʻib, ehtiroslarim tarqab ketar shunda. Hovliga chiqib, ota-onam yotoqxonasi tomon oʻtdim. Hovlimiz sxemasini aytib bermabman sizlarga: darvozaxonamizda 4 ta eshik bor. Darvozadan kirishda oʻng tarafdan birinchisi mani xonam, ikkinchi eshik esa mehmonxona. Chap tarafdagi eshiklardan birinchisi esa akamning xonasi boʻlgan. Hozir oʻqishdalar, oʻrnilariga esa u yerda Shohrux yotibdi. Keyingi eshik esa oshxona. Darvozaxonamiz hovlidan ajratilgan, akfa eshik orqali hovliga chiqiladi. Hovliga chiqqanda, chap tarafda yana 3 ta xona qad rostlagan. Hovlining eng burchagidagi uchinchi eshik hojatxona va hammom. O‘rtadagi eshik esa yozgi oshxona. Birinchi eshikdan kirishda esa kichik koridorcha bo‘lib, kirganda ikki tomonida eshik bor: chap tomondagi eshik dadamning shinam va kattagina uy ofislari, o‘ng tomondagisi esa ota-onamning yotoqxonasi, u ham ancha katta. Hovliga chiqib, onam yotgan xona tomon yurdim. Tun qop-qorongʻu, oy ham bugun nurlarini qizgʻanibdi. Ota-onamning yotoqxonasining hovliga qaragan derazasidan shul’a tushib turibdi. Stol chirogʻining yorugʻi. Oyim uxlamabdilar shekilli. Xonaga yaqinlashganimda sezdimki, shul’a kamayib-koʻpayyapti, yorug‘lashib, xiralashyapti. Qiziq. Deraza pardalari toʻliq yopilgan, ichkari koʻrinmaydi. Lekin pardaga tushgan soya qimirlayapti. Shoshma… Soya emas, soyalar qimirlayapti! Demak, ichkarida oyim yolg‘iz emas! Yangi akfa derazadan ovoz ham eshitilmaydi, jin ursin. G‘ayritabiiy va shu bilan birga qiziqarli holat. Yuragim gupurlab ketdi. Sabrim chidamadi. Tashqi eshikni sekin ochib, ovoz chiqarmaslikka tirishib, koridorchaga kirdim. Yotoqxona eshigi qattiq yopilmagan va ichkaridan allambalo ovozlar eshitilyapti. Ey, Xudoyim, ichkarida aniq seks bo‘lyapti! Ichkari eshikni kattaroq ocholmayman, chiyillab ochilsa, ichkaridagilarni cho‘chitib yuborishi mumkin. Eshikni ochiqligi barmoq tiqqulik darajada, xolos. Ustiga-ustak parda ham bor, ichkarini ko‘rib bo‘lmaydi. Lekin ovozlardan nimalar bo‘layotganini taxmin qilish mumkin. Ehtiros va nolaga to‘la tovushlar oyimniki! Dadam buncha tez qaytibdi, odatda bir kunda qaytmasdi. Yo tavba, balki qaytmagandir. Buni aniqlash kerak. Ming tahlikada, ohistalik bilan hovliga chiqib, darvozaxonaga qarab yurdim. Darvoza ichkaridan qulflangan. Ochib tashqariga qaradim, dadamning mashinasi yo‘q. Telefon qilsammi? E, yo‘q, nimayam deyman! Shoshma, Shohrux ham xonasida yo‘q edi. Demak… Ah, men ahmoq… Shohruxning xonasiga kirdim, rostanam ko‘chaga kiyib chiqadigan kiyimi, kurtkasi, soati joyida turibdi. Bundan chiqdi, u ko‘chaga chiqib ketmagan! Shunday ekan, u…! Aqldan ozaman bu ketishda, balki ozib bo‘lgandirman. Hovliga chiqib, hojatxona tarafga o‘tdim, u yerda ham hech kim yo‘q. Demak, taxminlarim to‘g‘ri! Endi nima qilsam bo‘ladi? O‘ylash kerak, shoshilinch qaror chiqarish yaramaydi! Ularning tepasiga bostirib ham kirolmayman yoki xonamga kirib, jimgina uxlolmayman ham. Hozirgi holat uchun jahlim chiqishi kerakmi yoki qiziqishim oshib borayotgani toʻgʻrimi? Nimani his qilyapman? Nima xohlayapman? Qiziq, oyim nimani his qilyapti ekan? Uning ham tomirida qon jo‘shib ketayotgandir hozir. Bu ishda qatnashmay turib, men shuncha adrenalinga to‘lyapman, axir! Koridorchaga sekin kirdim yana. Boyagi nolalar avjiga chiqqan, yalang‘och badanlarning bir-biriga tarsillab urilishi eshitilyapti. Demak, boya kirganimda ishni endi boshlayotgan bo‘lishgan. Qachon boshlashgan ekan o‘zi? Hozirgisini va o‘zi umuman bular qachon “topishib olishdi”? Uzoq vaqtlardan berimi yoki yaqin kunlarda? O‘qishdan kelganimda darvoza qulf edi, oyim telefonini ko‘tarmagandi. Bundan chiqdi, bugunning hisobidan birinchi marta emas ularda. Shohrux o‘tgan hafta mobaynida meni itarib yurdi, demak, oyim bilan yotmagan ungacha. Balki dadam uyda bo‘lgani sabab yaqinlashishmagandir avval. O‘zi oldinlari ancha kamnamo ham edi Shohrux. Qiziq, oyimning nechta seks-partnyori bo‘lgan ekan shu paytgacha? Shohruxgacha ham dadamga xiyonat qilganmikan? Har holda yigirma yil deganda endi birinchi marta xiyonat qilmayotgandir. Bo‘lsa bordir. Dadam keyingi yil ellikka kiradi. Bu vaqtda jinsiy potensial ham o‘z ishini unutib qo‘yar-ov. Onam esa endi qirqqa to‘ldi. Seksga ishtiyoqi har doimgidan kuchliroq bo‘lsa kerak bu yoshda. Koʻrinishi chakki emas. Oʻzini oldirib qoʻymagan. Bunaqa xayollar quyilib kelardi miyamga. Bolaligimda, oq-qora rasmlar davri tugab, sifatliroq suratlar urfga kirayotganda oilaviy tushgan rasmimiz boʻlardi: Otam meni koʻtarib olgan, yonida oyim, oʻrtada esa akam. U paytda oyim 25 yoshlar atrofida boʻlgan. Rasmga qarab, uning goʻzalligi, nozikligiga havas qilardim doim, shunday suluv mening onamligidan sevinib, unga oʻxshagan chiroyli boʻlib ulgʻayishimni xayol surardim. Oyim hozir biroz toʻlishgan va menimcha, bu uni yanada koʻhliroq qilgan, masalan, yuz terisi tortilib, yanayam yorqin tus olgan. Oʻz yoshiga nisbatan ancha yaxshi qomatda, istalgan erkakni esidan ogʻdirar darajada desam mubolagʻa boʻlar, lekin seksga ishqiboz janoblar uni koʻrgach, hech bo‘lmasa, boshdan-oyoq bir qur nigoh tashlab, yutinib qoʻyishlari tabiiy. Esimda… O‘tgan yili, yoz kunlari… Tushlikdan keyin xonamda uxlab yotardim. Darvoza taqillashidan uyg‘ondim. Lekin o‘rnimdan qo‘zg‘alib, borib darvozani ochishga o‘lgudek erinyapman. Baxtimga onam shu atrofda ekan, kelib darvozani ochdi. Akamning biz bilan bir ko‘chada yashaydigan ikkita sinfdosh do‘sti kelgan ekan. — Kelinglar, yigitlar, tinchlikmi? — ularni qarshi oldi onam. — Assalomu alaykum, Ra’no ustoz! — oyim biz tugatgan maktabda biologiya o‘qituvchisi edi. Akamning sinfiga ham dars bergan. Shuning uchun ular oyimni ko‘pincha ustoz, ba’zan kelinoyi deb chaqirishardi. — Sherzod uydami? Telefonini ko‘tarmadi, mashg‘ulotga ketishimiz kerak edi birga. — Valaykum assalom! Konditsioner tagida mazza qilib uxlab yotibdi shekilli. — Akam yozda dadamning uy ofisida, salqinginada uxlashni odat qilgandi. — Hozir chaqirib chiqaman. — Onam akfa eshikni ochib, hovliga chiqib ketdi. Men esa tinchgina yotaverdim. — Oh-oh-oh! Kelinoyiga qancha atarding shu joyidayoq? — Oyim hovliga chiqib ketgach, eshitilgan ushbu savoldan shokka tushdim. Akamning Nodir o‘rtog‘i sherigiga shu savolni bergandi. — Uxx, gapirma, bir oy maosh olmasdan ishlashga rozi edim. Hozir ustiga-ustak ko‘zim qonga to‘lib turibdi. — ehtiroslarini ifodalashda qolishmaydigan javob qildi, adashmasam, bu Jasur ismli do‘sti edi, ovozidan tanidim.. — E, yo‘q, bir yarim million so‘ming kam bunaqa hurliqo uchun. Quchoqlab yechintirishni o‘ziga shuncha pul atagan bo‘lardim. Keyin 2 daqiqa yalang‘och tomosha qilsam, armonim yo‘q edi. — Faqat tomoshami? Nima, sikolmasmiding? — kuldi Jasur. — Sikkanda qandoq! Uch xotka ketma-ket orasini uzmasdan sikardim! Odina opani kvartirasidagi (fohishaxona) qizlarni lyuboyidan ming marta zo‘r Ra’no kenayi. — Ular hozir ayni seksga o‘ch yoshdagi yigitlar bo‘lganidan fohishaxonaga tez-tez murojaat qilishardi. — Nimasini aytasan, oʻzi jalabga qatnash ham yoqmay qoldi. Qaniydi, shunday kenayishkang bo‘lsa-yu, yilda bir marta bo‘lsayam, mazza qilish uchun boringni bersang. Mingta qo‘toq ko‘rgan jalablardan o‘ligi ortiq. Tozagina, oqbilak xonimlarni eslatadi. Ko‘p puling bo‘lsa-yu, bir kecha uchun 500 dollar to‘lasang, — dedi yana Jasur xayollariga erk berib. — Agar 1000 dollarga beraman deganda, kredit olib bo‘lsa ham sikardim bir marta. — Qulog‘im ostida bu yigitlar oyimni “narxlashardi”. Yana oʻsha suhbatni eslarkanman, ularning gapini akfa eshik ochilib, onamning “Yigitlar, Sherzod uxlab yotgan ekan, hozir yuvinib chiqarkan” ovozi uzib qoʻydi. — Rahmat, kenayi, kutib turamiz. — Istasanglar, oshxonaga kirib turinglar, salqingina. — Yoʻq, shartmas, tezda chiqib qolsa kerak Sherzod ham. Shu yerda kutib turamiz. — Yigitlar maksimal darajada samimiy ovozda gapirishardi. — Mayli, charchamanglar. — Oyim eshikni yopib, yana hovliga chiqib ketdi. — Oshxona emas, yotoqxonaga chaqirganingizda, bajonidil kirardim, — kuldi Nodir onam ketgach. — Eh, Sherzod emas, oʻzingiz chiqing, kenayi, — deb hazilni davom ettirdi Jasur. — Afsus, maktabni erta bitirdik-da. Hozir maktabda shu ustozdan qayta dars olishga yoʻq demasdim. U paytda “narx” qaysi kriteriyalarga asoslanishini ham tuzuk bilmasdim. Keyingi bir yilda juda ko‘p narsa o‘zgargandi menda. Porno, yigitlar, kitoblar, kinolar, internet ma’lumotlari. Hamma tomonlama oʻsishga erishibman. Fohishaxonadagi qizlarning narxigacha bilib oldim: xotkasi 50 mingdan 300 minggacha qizlar bor ekan Odina opani uyida. Faqat chiroyi, qomatidan tashqari ko‘p faktorlar bor ekan narx belgilashda. Yigitlar esa Ra’no “kenayisi”ning “kimoshdi”sini 1.5mlndan boshlab 1000dollargacha ko‘tarishgandi. Bunchalik baland narxga sabablar ko‘p ekan: Oyimning goʻzalligi, oʻziga yarashgan qomati, muomalasi, yigitlarning ta’biri bilan aytganda, “tozaligi”, maktab paytidan beri ularda qiziqish uygʻotgani va albatta, yigitlarning ayni 19-20 yoshdagi xohishning kuchliligi. Katta yoshli ayollarga qiziqish ham avj olarkan bu yoshda. Va shunga monand tarzda ayrim qizlar ham yoshi katta erkaklarga boshqacha qaraydigan boʻlisharkan. Yuqoridagi voqea xayolimdan , yana yolg‘iz qolishgach. — Oshxona bo‘lsayam, mayli edi, beraman desa, yerto‘ladayam sikardim baqirtirib, umuman ahamiyati yo‘q, — qo‘shimcha qildi Jasur. — Eh, maktabni ancha erta bitirganmiz-da. Hozirgi holatimda shu ustozni qo‘lida qayta o‘qishga rozi edim. Yaxshiyamki, erkaklar bu yoshda gapirgan gaplarining o‘ndan bir qismini ham bajarib ko‘rmaydilar. Aks holda, zo‘rlashlar soni ortib ketardi ularning bu hayvoniy instinktidan. O‘spirinlarcha xayolotlariga esa qattiq e’tibor berish shartmasdek, baribir hammada xirs bor, ustiga-ustak birovning xotini qiz ko‘rinadi deyishadi. Oyim haqidagi bu gaplarni eshitish bir tarafdan yoqimli, rostanam ancha o‘ziga qarab yuradi, maktabda ham eng ko‘zga tashlanadigan o‘qituvchilardan. Yuqoridagi voqea va fikrlarni xayolimdan bir lahzada aylanib o‘tdi, bir daqiqa ham ketmadi-yov, yana hozirgi voqelikka qaytdim. Ichkaridagi ovozlar avjiga chiqqandi. Oyim ehtirosning zo‘ridan inqillardi, bunga Shohruxning ham ixrashlari qo‘shildi. Ovozlardan jo‘shib ketdim, beixtiyor qo‘lim trusigimga yurish qildi, anchagina namiqibdi. Eshikka yanada yaqinroqdan quloq tutdim, ichkariga qarashga yuragim betlamasdi. Meni ko‘rib qolishlaridan qo‘rqyapmanmi yoki men ularni ko‘rib qolishdan hadiksirayapmanmi, ochig‘i bilmasdim. Ovozlardan ikkisi ham shavqli dengizda suzib yurgandek tuyulishyapti. Eh, oyijonim-a! Nimalar qilyapmiz o‘zi?! Siz qatnashayotgan seksni tomosha qilish qizingizga zavq berishi kerakmi yoki hadik? Dadam bilan emas yana. Bu ham yetmagandek, siz tagida to‘lg‘anayotgan chavandozning ostida men ham ikki marta bo‘lganman! Boshim qotdi. Shu lahzada ovozlar tinib, o‘rnini hansirashlar egalladi. Shohrux tugatgandi. O‘pichlar, erkalashlar, pichir-pichirlar biroz davom etdi. Quloq solib turdim. Kimdir yotoqdan turib, eshik tomon yaqinlasha boshladi. Shoshilib, dadamning ofisiga kirib olib, qiya tirqishdan kuzatib turdim. Onam ustiga xalat kiygancha, sochlari yoyilgan holda eshikdan ko‘rindi va hovliga chiqib, vanna tomonga o‘tib ketdi. Davomi bor...