ishora qildi. Men krovatga ötirdim va asbobimga tög'irlab tizzalarimga qöngan sanamni yayrata boshladim. -Yöq jonim, sen dam ol, deb meni ögirilib labimdan öpdiyu, özi silkinish bilan ötirib tura boshladi. Uni harakatlari meni samolarga olib chiqardi. Ehtiros kuchliligidan vaqt tez ötganini va ichimdagi shilliq maxbuslar, yorug' kunga talpinayotganini sezdim. U shu payt örnidan turdida, qolganini qölida davom ettirib meni böshantirib yubordi. Ehtirosli tovushlarimiz simfoniyasi, yakuniy kuyni chalib bölgandi. Biz özimiz ham yakuniy sahnani bösa bilan tugatib, birin-ketin chözildik... Közlarimni ochganimda krovatda kiyimlarim kiyilgan holatda yotar edim. Quyosh ham deyarli tik bölgandi. E'tiborimni eshik oldida turgan qizil köylakli qiz tortdi. -Hayron bölma, chömilib, kiyimlarimni alishtirib chiqdim. Yur ovqat tayyor! Men örnimdan turib, Diyoraning ortidan ergashdim. Xontahta atrofida ikki odam va bir odamcha ötirib ovqatlandik. Tushlikdan söng Diyora bilan quyuq hayrlashib, kuzatib yubordim... Bu bölgan voqealardan, mening butun xotiramni qamrab olgani, ehtirosli damlarimiz emas. Balkida, ovqat ustida menga aytib bergan boshidan ötganlari edi. U birinchi kursida zörlanish orqali qizligidan ayrilgan ekan. U öshandan ikki oy ötib abort qildirgan va qornidagi norasidani majburan nobud qilgan ekan. Shu uqubatlardan söng, chakish va maishatni afzal körganini aytib köziga yosh oldi. Diyora: "Bu viloyatga kelsam, boshqa humrezliklar bölmaydi deb öylagan edim, ammo sen ahmoq ög'rilik qilmaganingda..." deb oxirgi gapini aytdi...