***

Ertalab bo‘lishini sabrsizlik kuta boshladim, kutgan onlar ham keldi universitetga borib domladan fotihasini oldimda, to‘g‘ri mehribonlik uyiga ravona bo‘ldim. Darvozadan kirarkanman, bolalatni ko‘rib biram hursand bo‘lib ketdi, bir sariq sochli bolaga ro‘para bo‘ldim, amaki menga nima olib keldiz! Yonimda doim saqich bo‘lardi, cho‘ntagimdan oldimda bolaga berdim. Xursand bo‘lganida rahmatni nasiya qilgancha shatoloq otib qochib qolsa borsa bormi, hayron qolibman. Mehribonlik uyi hovlisida yurgan tarbiyachidan so‘radim direktor bilan uchrashsam bo‘ladimi degandim
- Hozir besh daqiqa kutib turing, deya ichkariga kirib ketdi, biroz muddat yo‘q bo‘lib ketdi. O‘n besh daqiqa o‘tdi chamamda chiqib keldi tarbiyachi, meni kutayotganligini aytib o‘zi yana bolalarga qaray boshladi.
Ikkinchi qavatga chiqib bordim, kotibasiga uchrashdim.
- Kiring sizni kutib turibdi direktor!
- Rahmat! - deya tavoze bilan direktorni eshigini taqillatdim,
- Kim u?
- Men!
- Kiring
Direktor kabinetiga kirsam, xona o‘rtacha kattalikda devor tepasida otam zamonidagi soat osilib turibdi, xona ham ozoda deraza tokchasida anvoyi gullar bor tuvakda. Xullas og‘zim ochilib qoldi.
- Keling xizmat! - deya kursiga taklif qildi opaxon yoshi taxminan 55 lardan oshib qolgan, yuz ko‘zidan xushmomila insonga o‘xshaydi,
- Xo‘p! - deya kursiga o‘tirdimda salom berdim Assalomu alaykum!
- Valaykum assalom! Nima ichasiz kofe choy, mineral suv?
- Rahmat, hozircha suv beravering!
Qandaydir tugmachani bosdida Noilahon bir stakan suv bering. dedida menga yuzlandi.
- Xo‘sh maqsadga o‘taylik!
- ... O‘ng‘aysizlanib qoldim.
- Bizdan nima xizmat! Qo‘limizdan kelsa bajonidil yordam beramiz, dedilar bir razmga soldi, qo‘limdagi ashqol dashqollarga ko‘zi tushib hayrin bo‘lgancha!
- Mennn!
- Siz bemalol o‘tiravering, bilib turibman hayajonlanib turibsiz!
- Ho‘p! sal dadil bo‘lib, keyin hammasini bafurja aytib berdimda agar malol kelmasa yordam berishini so‘radim
- Aytgancha ismiz nima? Mening ismim Bahrom
- Shunchaki Matluba opa desangiz bas! Ortiqcha rasmiyatchilikka hojat yo‘q.
- Ho‘p Matluba opa yordam berasizmi?
- Qiziq bo‘ldiku bu aytga gaplariz biroz o‘ylanib turdida. Sizga qanaqa qilib yordam beramiz, avval hech bu holatga tushmagandikda!
- Men shunchaki bolalarni kuzataman boshqa hech narsa kerakmas, lozim bo‘lsa bolalar bilan o‘zim suhbatlashaman
- Mayli, faqat sizdan iltimos o‘g‘lim ularning dili, ko‘ngli yarim, faqat hafa qilib qo‘ymang, sizdan bir birdan o‘tinchim shu, hamma bolalarni o‘zimni bolalarimday yaxshi ko‘rib qolganman.
- Yaxshi opa birinchi sizdan boshlaymiz bugun. Hozir kamerani yoqaman.
- Qanday bo‘larkan hech intervyu bermaganman.
- Opa mana bugun birinchisi, agar ko‘ngildagiday chiqmasa o‘chirib tashlaymiz hechqisi yo‘q.
Direktor opa bilan intervyumiz yaxshi chiqdik.
- Mana opa bo‘larkanku!
- Ha endi biroz hayajon bor edida
- Menga endi ruhsat bersangiz hovliga chiqsam bolalarni, kuzataman buguncha!
- Xo‘p! Faqat gaplarim yodimda tursin maylimi bolam, bolalarni o‘zi ko‘ngli o‘ksigan, battar o‘ksitmang.
- Aytganizday bo‘ladi. Bitta fotiha bering opa!
- Mayli bolam, duo qildilar. Xullas tashqariga chiqdim. Bolalarni kuzata boshladim, bir ikkita qizlar yerga chizib toshni oyog‘i bilan surib o‘ynab yotibdi. Yana bir ikkita qizlar yerga rasm bilan chizish bilan band. Kameramni yoqdimda bildirmasdan ola boshladim. Xullas bugungi ishimdan hursand edim! Ko‘nglim chog‘ edi ishlarim yurishayotganidan. U yerdan chiqib uyga kelib ust boshimni alishtirdimda, nima qilishimni bilmay garangsib o‘tirgandim ujin qilay desam hali ancha vaqt bor! Kallamga fikr keldi, Mahfuzalarnikiga chiqsamchi? ajoyib fikr dedimda, ko‘chaga chiqsam o‘z oyog‘i bilan kelayapti.
- Qalaysan Mahfuza! Ko‘rinishing bir ahvolda tinchlikmi?
- Ee nimasini aytasan? Bugun bolalar esxonamni chiqarib tashladilar, shunga judayam charchadim!
- Ha nimasini aytasan menda ham shu ahvol, faqat yaxshi tomonga xolos!
- Aytgancha nima bo‘ldi, bordingmi mehribonlik uyiga! - deya savollarni qalashtirib tashladi!
- Hay hay bitta bitta ber savolingni, meni boshimnu g‘ovlatmay,
- Ho‘p! Qani bir boshidan gapirib berchi!
- Bir boshidan eshit unday bo‘lsa! - dedimda miridan sirigacha aytdim Mahfuzaga!
- Ha sen ishingni topibsan!
- Hali birinchi kun!
- Ha yaxshi bo‘lib ketadi hammasi!
- Aytganing kelsin! Biroz suhbatlashib o‘tirdik ancha paytgacha, hech suhbatimiz tugamasa deb turgandim, onasi chiqib qoldi, uyga kirilar deb meni ichkariga taklif qildi, ishim bor deb bahona qildim uyimga jo‘nab qoldim, yana ish buyurib qolmasin deya uyga qarab keta boshladim hayr mazurni nasiya qilgancha!

Yoshligimdan mehnat qilib o‘sganimgami? Mahfuzalarnikida ham uyini ishini qilardim, chunki ukalari hammasi yosh edida, xullas shunaqa gaplar!
Uyga qaytib ertangi ishlarimni reja tuza boshladim, charchaganim tufayli erta uxlab qoldim. Ertalab barvaqt turib ko‘chaga chiqib biroz yugurgan bo‘ldi, darrov nafasim bo‘g‘ilib qoldim, sababi ancha paytdan beri shug‘ullanmaganimga, xonamda gantelim bor ikki dona, kunda kanda qilmasdim shug‘ullanishni. Choyimni ichdimda uydagi telefondan domlani uyiga sim qoqdim! Uzoq chaqiruvdan so‘ng birov ko‘tardi yo‘talgancha domlani so‘ragandim, domlani o‘ziga berdi go‘shakni!
- Assalomu alaykum domla bugun universitetga bormasdan to‘g‘ri mehribonlik uyiga bormoqchi edim shunga meni sababli qilib qo‘yasizda dedim yo‘qlamada dedim
- Xo‘p Bahramjon! Faqat kechga telefon qilib tushuntirib berasizda qilgan ishlarizni hisobotini berasiz birma bir!
- Xo‘p domla deb hayrlashib telni qo‘ydimda, tvda bo‘layatgan rolik etiborimni tortdi. Biroz vaqtim bo‘lgani uchun ko‘ra boshladim rolikni, besh oltita bolani bir odam so‘roq qilayotganini ko‘rib yana ko‘nglim buzilib ketdi. Birinchi ismlarini so‘radi, keyin kim tashlab ketgan deya so‘ray boshladi bolalardan, savoli odamni yuragini o‘yib yuboradi bazi savollari, bolalarni aksariyati onasi tashlab ketgan ekan, oxirigacha ko‘rishga yuzimga chidamadi. tvni o‘chirib tashladim, ancha paytgacha o‘zimga kelolmay o‘tirdim, soat ham 9 dan o‘tib qoldi. Xonamga kirib kiyimimni alishtirdimda, uydan chiqib to‘g‘ri mehribonlik uyiga shoshildim, yo‘l- yo‘lakay magazindan shirinlik va o‘yinchoqlik oldimda mehribonlik uyiga yaqinlashar ekanman, birinchi marta ko‘rgan qizaloq yana yig‘lab turibdi darvoza yonida.
- Amakijon, amakijon dadamni ko‘rmadizni, onamnichi, iltimos sizdan ayting olib ketishsin bu yerdan judayam sog‘indim uyimni, jajjigina qizaloqni gaplari butun dunyonu buzib yuboradi,
- Mayli qizaloq mana bu senga dedimda cho‘ntagimdan keksni olib ochib bersam.
- Kerakmas!
Menga dadamni topib bering deya battar yig‘lay boshladi, ko‘zlaridagi yoshlarini artib, o‘zimni zo‘rg‘a tutib turdim, bo‘lmasa men ham shu joyni o‘zida yig‘lab yuborishim hech gap emasdi. Xullas bugun ham qo‘lim ishga bormadi, kuni bilan asosan bolalarni kameraga olish bo‘lish bo‘ldi. Boshqa iah qo‘limdan kelmadi.