Salamlar. Keçen gece yene gencliyimnen bir sehne yadıma düşdü. O vaxtlar qonağ otağında yerden serilmiş döşekde yatırdım, bacım da eyni otağda açılıb bağlanan divanın üstünde. Gece yarısı meni "şap-şap-şap" sesler oyatdı. Baxdım gördüm bacım atalığımızın üstünde,o da altdan bacıya nece işliyir se bacı zorla tutunub oppanıb düşür. Bürünübler prostine. Bu barede bacım hemişe mene hörmet saxlıyıb. Bilende ki men göre bilerem prostine bürünür ya da tam soyunmur ve ne qeder de ehtirasla sikilse de men evde olanda sesini çıxarmırdı. Buna göre bacımı çox sevirem. Kaş ki evdekiler hamısı onun kimi olardı men de her defe anam-atalığım-bacım yaratdığı qehbexananı yada salıb depressiyaya düşmezdim.